มนุษย์ยุคต้นกัปนั้นมีแรกกำเนิดโดยโอปปาติกะกำเนิด คือ เกิดโดยการผุดขึ้น อุบัติขึ้น เพราะยุคต้นกัปยังไม่มีมนุษย์ที่เป็นพ่อแม่ และผู้ที่มาอุบัติเป็นมนุษย์ยุคแรกล้วนมาจากเพศพรหมที่บริสุทธิ์ ภายหลังเมื่อมนุษย์มีกิเลสหนาขึ้นส่วนใหญ่จึงต้องเกิดในครรภ์ ได้รับความอึดอัดทรมานจากการคลอด แต่มนุษย์ยุคหลังนอกเหนือจากพระนางปทุมวดีที่กำเนิดจากดอกบัวแล้ว ก็ยังมีมนุษย์อีกหลายคนที่เกิดโดยโอปปาติกะกำเนิด
คนแรกชื่อนางอัมพปาลี เป็นหญิงคณิกามีชื่อของนครเวสาลีในอดีตชาติ ๓๑ กัปก่อน ครั้งพุทธกาลพระพุทธเจ้าพระนามว่าสิขี อัมพปาลีเกิดในตระกูลพราหมณ์ นางได้ด่าพระเถรีรูปหนึ่งว่าเป็นหญิงแพศยา ตายไปแล้วจึงต้องไปรับกรรมในนรกอยู่นานแสนนาน เมื่อกลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้งก็ต้องเกิดเป็นหญิงแพศยามานับหมื่นชาติ จนถึงพุทธกาลพระพุทธเจ้าองค์ก่อน อัมพปาลีได้บวชเป็นภิกษุณีเกิดความเบื่อหน่ายเพราะการเกิดในครรภ์ จึงตั้งความปรารถนาไว้เสมอว่าไม่อยากเกิดในครรภ์
ครั้นถึงพุทธกาลปัจจุบัน นางจึงได้มาเกิดเป็นมนุษย์กำเนิดพิเศษ คือ อุบัติขึ้นแล้วโตเป็นสาวทันทีตามคำอธิษฐาน ได้ชื่อว่า อัมพปาลี
เพราะอุบัติขึ้นที่โคนต้นมะม่วงในราชอุทยานกรุงเวสาลี อัมพปาลีเป็นหญิงสวยมาก แต่ด้วยยังมีเศษของอกุศลกรรมที่เคยด่าพระเถรีว่าเป็นหญิงแพศยายังไม่หมดสิ้น ทำให้ความสวยของนางเป็นโทษ บรรดาเจ้าชายลิจฉวีเห็นนางแล้วทะเลาะกันเพื่อแย่งนางไปเป็นสนม คณะผู้พิพากษาต้องยุติศึกโดยตัดสินให้อัมพปาลีเป็นหญิงแพศยา เป็นนางคณิกาประจำนคร เป็นสมบัติของทุกคน การแย่งชิงนางจึงสงบลงได้
ด้วยอุปนิสัยที่เคยบวชมาแล้วในพุทธศาสนาพระพุทธเจ้าองค์ก่อน นางอัมพปาลีจึงมีจิตศรัทธาในพุทธศาสนามาก ได้ถวายสวนมะม่วงของตนเป็นอาราม และออกบวชเป็นภิกษุณีในสำนักของบุตรชายคือพระวิมลโกณฑัญญะเถระ จนเมื่อมีอายุมากขึ้น ความสวยลดน้อยถอยลง ความชราเข้ามาแทนที่ นางพิจารณาเห็นความเสื่อมสิ้นไปของสังขาร รู้เท่าทันไตรลักษณ์ สำเร็จเป็นพระอรหันต์
คนต่อมาคือพราหมณ์ชื่อ โปกขรสาติพราหมณ์ผู้นี้เป็นคนมีบุญมาจากเทวโลก เขารังเกียจการเกิดในครรภ์มารดา จึงไปอาศัยเกิดในดอกบัวหลวงในสระใหญ่ข้างป่าหิมพานต์ แต่เขาอุบัติมาเป็นทารก ไม่ได้โตเป็นผู้ใหญ่ทันทีเหมือนอัมพปาลี ดาบสรูปหนึ่งมีอาศรมอยู่ใกล้สระนั้นเห็นบัวดอกใหญ่ผิดสังเกตว่าทำไมไม่บานเสียที จึงลงไปเก็บ พอดาบสเด็ดดอกบัวขาดจากก้านเท่านั้นดอกบัวก็บานเห็นทารกอยู่ข้างใน
ดาบสเลี้ยงดูทารกและสั่งสอนศิลปะให้ กุมารนั้นมีปัญญามากจึงเรียนเวททั้งสามจบตั้งแต่อายุ ๗ ขวบ พระเจ้าโกศลทรงเลื่อมใสความสามารถจึงพระราชทานเมืองชื่อ อุกกัฏฐะ ให้ครอบครอง ชาวนครเรียกเขาว่า โปกขรสาติพราหมณ์ เพราะเหตุที่เกิดในสระโบกขรณี
สมัยหนึ่ง โปกขรสาติพราหมณ์ได้ยินว่าพระศาสดาเสด็จมาพร้อมภิกษุ ๕๐๐ รูป ประทับอยู่ที่หมู่บ้านอิจฉานังคละ พราหมณ์จึงไปเฝ้าเพื่อดูมหาปุริสลักษณะ พระพุทธองค์ทรงทราบวาระจิตของพราหมณ์จึงเปิดมหาปุริสลักษณะให้โปกขรสาติพราหมณ์ได้เห็นทั้งหมด พราหมณ์เห็นแล้วเลื่อมใสนิมนต์พระศาสดาพร้อมสาวกไปรับภัตที่เรือน หลังจากพระศาสดาให้พรและทรงแสดงอนุปุพพิกถาแล้วโปกขรสาติพราหมณ์ก็มีดวงตาเห็นธรรม สำเร็จเป็นพระโสดาบัน
จบเรื่องของมนุสสภูมิ ตอนต่อไปจะเริ่มไปเที่ยวสวรรค์กัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น